woensdag 2 april 2014

43. Het waarom achter de check, check, double check

Ik vind mensen die altijd als eerste in de rij gaan staan, uit angst om ergens niet binnen te komen, over het algemeen behoorlijk irritant. Mensen die met man en macht proberen voor te piepen vind ik al even irritant om dan nog maar te zwijgen over het feit dat ik het helemaal niet nodig vind om 3 uur van tevoren op een vliegtuig te wachten dat nog niet eens geland is. Een uurtje of anderhalf is voor mij ruim voldoende.
Nu kwam ik een paar dagen geleden ruim op tijd aan op het vliegveld van Parijs. Ik had plus minus een uurtje om de juiste incheckbalie te vinden. En hoeveel vliegtuigen vertrekken er nu naar Praag? Op die dag twee. Op hetzelfde tijdstip. Moe van de lange treinreis koos ik voor terminal 2, voornamelijk uit gemakzucht gezien het feit dat mijn trein stopte bij terminal 2. Ik pakte mijn ticket erbij en had het idee dat ik wel de juiste keuze had gemaakt. Ik controleerde snel de tijd en alles klopte. Eenmaal aangekomen bij de incheckbalie stond er tot mijn opluchting een heel korte rij. Sloom sjokte ik naar, wat ik dacht, de laatste persoon in de rij en sloot achteraan aan. Rare blikken negeerde ik (ik word wel vaker raar aangekeken dus dat is niets nieuws) en pakte zelfverzekerd mijn paspoort erbij. Op een gegeven moment werd ik aangetikt door een boze Tsjech die in het Tsjechisch iets begon te roepen. Op mijn vraag "I am sorry but I do not understand you" draaide de man zich om en sloot weer aan in de rij. Met een schamper lachje vroeg ik de reizigers om mij heen "what his problem was". Daarop antwoordde een vrouw heel vriendelijk dat er een hele rij achter mij stond en dat ik was voor gepiept. Snel draaide ik me om en zag ik dat de rij zo lang was dat ik niet kon geloven dat ik werkelijk waar die hele rij voorbij was gelopen.
Beteuterd en nog steeds verbaasd sloot ik netjes achteraan aan en probeerde de lachende, Tsjechische, gezichten te negeren. Twintig minuten later stond ik voor de steward in de aanslag om mijn koffer op de weegschaal te zetten. "I am sorry madame. You are not in our flight." "Yes I am. I made a reservation on Cheaptickets.nl and I also paid, so there should not be a problem." "No really. You are not flying with us. You booked a flight with air wings. This plane is leaving from terminal 3 at 3 o'clock as well. You should run." Een vlucht geboekt met air wings? Ik heb helemaal niets geboekt. De aardige mensen van Cheaptickets hebben me een vlucht aangeboden met korting. Shit, shit, double shit!  De steward vervolgde: "But it is already half past two, so I am sure you won't make it. You really have to run to terminal 3. There will be a shuffle. Good luck madame." "I have to run?" "Yes you should run." Dat liet ik me niet twee keer zeggen en ik rende terminal 2 uit. En bij elke stap dacht ik "ik wil niet op dit vliegveld overnachten. Laat me alsjeblieft dat verdomde vliegtuig halen. Kut cheaptickets." Om de zoveel meter moest ik stoppen, omdat mijn koffertje de snelheid niet aankon en daardoor omkieperde. Na 5 minuten, maar wat een eeuwigheid leek te duren, arriveerde ik bij de shuffle. En werkelijk waar: wat ging de shuffle traag! Je zou verwachten dat je na aankomst bij de shuffle direct uitkomt in terminal 3, maar nee hoor. Ook daar moest ik door allerlei hallen rennen om uiteindelijk bij een gesloten incheckbalie te arriveren. De eerste de beste stewardess die ik tegen kwam sprak ik aan. Al hijgend vertelde ik mijn verhaal waarbij ik een erg zielig gezicht trok. Zo gebeurde het dat ik alsnog werd ingecheckt en mijn koffertje mocht meenemen als handbagage. Iets later dan 3 uur vertrok het vliegtuig, mét mij, naar Praag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten