En ook ik wil mij na twee jaar wel in de discussie mengen. Vanmorgen las ik in de krant dat Rutte had gezegd: "Zwarte piet is zwart. De naam zegt het al. We moeten natuurlijk rekening houden met de gevoelens van anderen, maar ik kan aan de kleur van zwarte piet weinig veranderen." Zo is het maar net!
Ik vind het één grote kolderdiscussie. Er wordt, misschien wel terecht, rekening gehouden met de etnische minderheden in ons land, maar laten we ook eens even naar de blanke Nederlander kijken. Hoe vaak worden wij niet bleekscheet of kaaskop genoemd. De woede van die ene Quinsy omdat zijn moeder een keer voor zwarte piet is uitgemaakt: seriously get over it. En wat me nog bozer maakt is dat vervolgens de VN zich er tegen aan gaat bemoeien, omdat de mensenrechten in het geding zouden zijn. Ik kan jullie wel vertellen, dat zodra zwarte piet wordt afgeschaft, dan hebben wij in Nederland geen Sinterklaasfeest meer. Er wordt niet spontaan een 'witte', 'gele' of 'hoofddoek' piet bedacht en zodra dat wel gebeurt, dan zal er ook wel weer sprake zijn van discriminatie. Of de gele, blanke of hoofddoekkindjes zullen zich wel identificeren met de pieten. Want dat gebeurt nu natuurlijk ook aan de lopende band. Elk donker kindje is automatisch ook zwarte piet. Dat was ik even vergeten! Stom!
En voordat ik de krant uit boosheid heb weggesmeten zag ik ook nog staan dat Quinsy en zijn gang afgelopen week bij het gemeentehuis te Amsterdam geprotesteerd hebben: de intocht mag niet doorgaan en als het wel doorgaat dan mag het dus alleen als de racistische zwarte piet niet meeloopt. Want natuurlijk: de stokoude Sinterklaas die stapt zelf wel even van die grote stoomboot af (als we geluk hebben dan regent het en dan glijdt ie zo op z'n bekkie. Yes, sensatie!) en die zal zelf ook wel het grote boek dragen en die springt ook zelf wel op zijn schimmeltje. Oh, wacht, Sinterklaas bestaat al helemaal niet meer, maar misschien moeten we dat de kindertjes ook al af nemen.
Geloof mij, beste mensen, zonder zwarte piet is Sinterklaas helemaal niets. Het is dan enkel een stokoude man met een enorme, lange witte baard. Die de cadeautjes ook niet zelf inpakt en die ze ook niet zelf koopt, gewoonweg omdat hij daar te oud voor is. Een Sinterklaasfeest zonder zwarte piet, is zoals een auto zonder banden. Het idee is er, maar je kan er verder vrij weinig mee. En een 'piet' met vegen op zijn gezicht van het roet, slaat natuurlijk helemaal alles. Laten we de baard van Sint ook even kort wieken "gewoon omdat het kan".
Ik moet het hem wel nageven: die kinderachtige Quinsy met duidelijke childhood problemen heeft het wel voor elkaar. Naast dat heel Nederland nu in rep en roer is, is ook de hele wereld in rep en roer. Ik hoop dat hij tevreden is over zijn behaalde resultaten. Misschien kan hij de volgende keer iets vertellen over hoe het eraan toe ging in de Romeinse tijd of in de Tweede Wereldoorlog. Ook sowieso redenen om bepaalde dingen af te schaffen, denk ik zo.
En dan nog dit: Angel kisses zijn gewoon negerzoenen, net zoals jodenkoeken en moorkoppen. Nog even en alles is discriminatie. Dikke vinger!
zaterdag 19 oktober 2013
zondag 6 oktober 2013
34. S.s.g.
Ik heb er maar een nieuwe afkorting voor verzonnen. Deels omdat ik me er aan erger en deels omdat ik het om me heen zie. S.s.g. ook wel 'Secret smartphone gedrag'. Nu zal ik even kort toelichten waar die secret dan voor staat.
Ik weet namelijk nooit wat de persoon in kwestie op zijn smartphone zit te doen. Meestal denk ik dat het wel whatsappen zal zijn, maar volgens mij kan je zoveel meer op dat ding, dat ik niet denk dat het alleen de whatsapp is. Daarbij is er zo ongeveer om de maand een nieuwe hype en dat is deze maand dus mensen beoordelen op basis van hun facebookfoto en zodra je elkaar allebei hebt 'geliked' dan kan je chatten. Ge-wel-dig natuurlijk. Wat men allemaal niet uit verveling kan doen.
Het interessante is wel dat hoe secret jullie ook bezig denken te zijn, ik heb altijd direct door wanneer er een smartphone in het spel is. Als ik met een vriendin afspreek in een cafeetje en ik ga even een bezoek brengen aan het toilet, dan komt sowieso die smartphone tevoorschijn. Uit verveling, denk ik dan. Ik heb dat zelf niet zo. Ik kan even op mijn Nokiaatje kijken om een smsje te checken, maar daar houdt het dan wel mee op. Of ik kan snaken. Ook leuk natuurlijk en helemaal van deze tijd. Maar goed, dan komt die smartphone dus tevoorschijn en nee, beste mensen, die verdwijnt dan ook niet zodra ik terug kom. Ik, heel naïef, vraag dan wat en dan krijg ik dit als antwoord: "Eh...ja...ja, natuurlijk...eh...hmm...even wachten hoor, An...ik ben heel even bezig....ja X whatsappt me...dit plaatje, geniaal!" Zo ongeveer dan. De strekking verschilt van tijd tot tijd. En dan zit ik daar. Als smartphoneloos persoon mij van binnen opvretend. De tijd dat men zonder zijn mobieltje kon is volledig voorbij. Ergens tussen de tijd dat ik nog heel trots was op mijn klapper van een Nokia en nu is iets misgegaan, vermoed ik.
Een ander voorbeeld van secret gedrag. Op de fiets. Man wat heb ik daar een hekel aan. Je fietst niets vermoedend achter een persoon en op het drukste kruispunt, ik herhaal, drukste kruispunt, begint de persoon voor mij te slingeren. Dan denk je natuurlijk "what the hell is wrong with you?", maar dat denk ik nu allang niet meer. Nee, het eerste wat ik denk is "verdomme, weer die smartphone". En ik, als gefrustreerde fietser, haal diegene dan in en ja hoor, daar is-ie dan: de smartphone! Er komt een dag dat de politie fietsers gaat beboeten voor het onveilig rijden (met een smartphone). Ik snap niet zo goed waarom fietsen en smartphones samen gaan. Worden jullie, de smartphonehouders, dan nooit gek van het continue beschikbaar zijn? Is het zo moeilijk om minstens één keer per dag met twee handen aan het stuur te zitten? Ja, dat vraag ik me dan gewoon even af hoor. Want fietsers en smartphones gaan helemaal niet samen. Voetgangers en smartphones ook niet. Ik heb soms zelfs het idee dat een voetganger wel denkt dat hij, heel geïnteresseerd in zijn beeldscherm, het wel kan maken om door rood te lopen en vervolgens niet om zich heen kijkt en er dus indirect vanuit gaat dat de auto's stoppen voor hem. Omgekeerde wereld mensen, omgekeerde wereld.
Er komt een dag dat ik die irritante fietser bij het inhalen een duwtje geef. En er komt ook een dag dat ik die voetganger aanrijd. Gewoon uit verveling, denk ik dan.
Ik weet namelijk nooit wat de persoon in kwestie op zijn smartphone zit te doen. Meestal denk ik dat het wel whatsappen zal zijn, maar volgens mij kan je zoveel meer op dat ding, dat ik niet denk dat het alleen de whatsapp is. Daarbij is er zo ongeveer om de maand een nieuwe hype en dat is deze maand dus mensen beoordelen op basis van hun facebookfoto en zodra je elkaar allebei hebt 'geliked' dan kan je chatten. Ge-wel-dig natuurlijk. Wat men allemaal niet uit verveling kan doen.
Het interessante is wel dat hoe secret jullie ook bezig denken te zijn, ik heb altijd direct door wanneer er een smartphone in het spel is. Als ik met een vriendin afspreek in een cafeetje en ik ga even een bezoek brengen aan het toilet, dan komt sowieso die smartphone tevoorschijn. Uit verveling, denk ik dan. Ik heb dat zelf niet zo. Ik kan even op mijn Nokiaatje kijken om een smsje te checken, maar daar houdt het dan wel mee op. Of ik kan snaken. Ook leuk natuurlijk en helemaal van deze tijd. Maar goed, dan komt die smartphone dus tevoorschijn en nee, beste mensen, die verdwijnt dan ook niet zodra ik terug kom. Ik, heel naïef, vraag dan wat en dan krijg ik dit als antwoord: "Eh...ja...ja, natuurlijk...eh...hmm...even wachten hoor, An...ik ben heel even bezig....ja X whatsappt me...dit plaatje, geniaal!" Zo ongeveer dan. De strekking verschilt van tijd tot tijd. En dan zit ik daar. Als smartphoneloos persoon mij van binnen opvretend. De tijd dat men zonder zijn mobieltje kon is volledig voorbij. Ergens tussen de tijd dat ik nog heel trots was op mijn klapper van een Nokia en nu is iets misgegaan, vermoed ik.
Een ander voorbeeld van secret gedrag. Op de fiets. Man wat heb ik daar een hekel aan. Je fietst niets vermoedend achter een persoon en op het drukste kruispunt, ik herhaal, drukste kruispunt, begint de persoon voor mij te slingeren. Dan denk je natuurlijk "what the hell is wrong with you?", maar dat denk ik nu allang niet meer. Nee, het eerste wat ik denk is "verdomme, weer die smartphone". En ik, als gefrustreerde fietser, haal diegene dan in en ja hoor, daar is-ie dan: de smartphone! Er komt een dag dat de politie fietsers gaat beboeten voor het onveilig rijden (met een smartphone). Ik snap niet zo goed waarom fietsen en smartphones samen gaan. Worden jullie, de smartphonehouders, dan nooit gek van het continue beschikbaar zijn? Is het zo moeilijk om minstens één keer per dag met twee handen aan het stuur te zitten? Ja, dat vraag ik me dan gewoon even af hoor. Want fietsers en smartphones gaan helemaal niet samen. Voetgangers en smartphones ook niet. Ik heb soms zelfs het idee dat een voetganger wel denkt dat hij, heel geïnteresseerd in zijn beeldscherm, het wel kan maken om door rood te lopen en vervolgens niet om zich heen kijkt en er dus indirect vanuit gaat dat de auto's stoppen voor hem. Omgekeerde wereld mensen, omgekeerde wereld.
Er komt een dag dat ik die irritante fietser bij het inhalen een duwtje geef. En er komt ook een dag dat ik die voetganger aanrijd. Gewoon uit verveling, denk ik dan.
Abonneren op:
Posts (Atom)