18. Boer zoekt het einde

Elke zondag, 10 voor half 9 (wat is dat voor een tijd, trouwens?) lig of zit ik klaar voor de buis. Een kopje thee binnen handbereik en mijn relaxte zondagavond kan beginnen.
Ik ben er eerlijk gezegd nooit zo lyrisch over geweest. Het was meer dat mijn schoolvriendinnen er tijdens de maandagochtend- en middagpauze in slaagden om mijn pauzes zo te 'verpesten' dat het alleen maar over Boer Zo en Boerin Zus ging, dat ik eigenlijk mijn ei niet meer kwijt kon. Je begrijpt: ik keek uit naar mijn boterhammetjes op dinsdag en gesprekken die niet het boerenleventje betroffen. Dus ik besloot dat het tijd werd voor een verandering. Mijn tv-gedrag moest worden aangepast. Zo geschiedde het dat het nieuwe seizoen van 'Boer zoekt vrouw' aanbrak en ik uiteraard blanco voor de televisie zat. Er zijn inmiddels zoveel boeren, geiten, koeien en kandidaten verstreken dat ik niet meer zou weten in welk seizoen ik precies ben ingestapt. Wel herinner ik me het grote drama van vorig jaar nog, waar een boer zijn keuze voor een vrouw al had gemaakt, voordat het eigenlijk mocht.
Heel Nederland in rep en roer natuurlijk. Het programma was mislukt; een fiasco!
Als je het mij vraagt, was het een goede zet van die boer. Ja, hij verpestte het programma lichtelijk. Het was ook wel lichtelijk een aparte man, maar als je je bedenkt dat liefde normaal gesproken niet via een derde verloopt (de altijd vrolijke Yvon Jaspers, in de volksmond: koppelaarster) en het heel snel kan gaan, als je je hoofd maar hoog genoeg in die wolken hebt zitten, dan vind ik dat de desbetreffende boer het nog knap lang heeft uitgehouden. Liefde is namelijk niet te plannen.
En dat is waar ik gisteren mee zat. Ik hoorde de onwetende boerenkandidaten hun wensen en hopen voor het leven uitspreken tegen Yvon. Schattige zinnen als "ik wil een man voor het leven" of "ik wil iemand waarbij ik me op mijn gemak voel". Het was alsof ze een spijkerbroek uitzochten: hij moet lekker zitten; niet te strak, niet te los. Hij mag niet te donker en niet te licht zijn. Geen gaten erin en de lengte moet precies goed zijn. Ik kon het niet loslaten. Het is zo vreemd dat ze uit 5 mensen weer 3 mensen moeten uitkiezen. En tussen die 3 mensen moet dan de ware liefde zitten. Het is vragen om problemen. Je komt je ware liefde tegen wanneer je in de supermarkt naar dezelfde eieren grijpt. Je komt je ware liefde tegen als je je kapperafspraak net hebt gemist, je haar in een grote vogelnest op je hoofd zit en je in de regen naar huis moet lopen, omdat de band van je fiets net door de lokale jeugdbende is lek geprikt. Je komt je ware liefde tegen tijdens een sollicitatiegesprek, waarbij jullie allebei een kandidaat zijn en het elkaar eigenlijk helemaal niet gunnen. Je komt je ware liefde tegen op de reünie van je middelbare school, waarbij je tot je schaamte moet bekennen dat je hem vroeger wel heel onaantrekkelijk vond met al die steenpuisten op zijn gezicht. Je komt je ware liefde tegen wanneer je zijn auto met jouw auto aanrijdt en je elkaars nummer wel moet hebben, vanwege de verzekering.
Je komt je ware liefde in ieder geval niet tegen in een geforceerd programma, waarbij je geforceerd de ware liefde moet zoeken. Waarbij je geforceerd met iemand een stedentrip moet maken en waarbij de zoen nog geforceerder is.

'Boer zoekt vrouw' is een programma wat mij ontroert. Tevens ook wel vermaakt. En dat is mooi, want daarvoor is de televisie. De zinnen als 'ik wil iemand waarmee ik mijn hele leven samen blijf' moeten er worden uitgeknipt. De kandidaten moeten tot de orde worden geroepen; ze moeten uit hun fantasie worden getrokken. Zo'n zin is namelijk een leugen. Niet alleen voor de kandidaten, maar voor iedereen in de wereld. Je blijft niet je hele leven lang samen met 1 persoon. Je blijft met diegene totdat de koek op is of totdat het leuk is. En bij de één is dat inderdaad totdat de dood hen scheidt en bij de ander wanneer er een jong ding voorbij komt lopen. Het is verleidelijk om heel boeren Nederland voor te gaan houden dat je door dit programma je ware liefde vindt. De boeren en boerinnen hebben 2 weken lang lol gehad en houden ze er iemand aan over: dan is dat mooi meegenomen. Zo niet. Dan komt de prins/prinses op het witte paard echt nog wel een andere keer langs galopperen.
Ik ben niet een pessimistisch persoon. Ik geloof namelijk in de ware liefde, maar wel in spontane ware liefde.

17. Sex, sluts and candy

Een vakantie met 10 vriendinnen: 'leuk!' was mijn eerste gedachte. De gedachtes die daarna volgden waren 'geef me een mes', 'niet weer een discussie', 'stop dat stokbrood maar in je anus', 'ik wil naar het strand en niet naar het zwembad', 'ik wil weerwolven', 'ik wil papa en mama!', 'mensen, stop met sletten!', 'ben ik wel normaal of is het hier één grote orgie?', 'vanwaar al die vijandigheid?', 'ik zie door de mieren mijn kleren niet meer', 'gadver: mijn beugel stinkt', 'geef me 2 tubes afterbite please!' 'je haar ziet eruit alsof de föhn ontploft is', 'zwart met blauw staat niet', 'jezus; weer een taart erbij', 'ze wordt wat molliger; zou ze zwanger zijn?' 'vrij veilig, please!' 'SOA'SSSSSS', 'ik voel me verantwoordelijk', 'wat ruik ik toch?', 'samba.... de janeiro!', 'niet in je eentje naar het strand gaan', 'god, het is donker hier. Waar is G.', 'OP EEN ROTS?', 'Natalee Holloway-scenario', 'We halen de kranten nog' 'NATALEE HOLLOWAY, NATALEE HOLLOWAY, NATALEE HOLLOWAY', 'Hij is Joran van der Sloot, ik weet het zeker', 'Ben je daar weer? Domme kip', 'Pff. Verliefdheid. Dikke shit.', 'blijf van mijn kussen af; ze zal zeker niet goed zijn?', 'ice, ice baby', 'geef me een emmer, ik ben misselijk', 'shit: waarom misten we die trein nou weer?', 'nog 1 dag hier en ik krijg last van buikkrampen, misselijkheid en heimwee', 'hoeveel stokbrood kan een mens en mijn darmen nog verdragen?', 'zijn dat de polders en akkers?' 'AMSTERDAM HERE WE ARE!'

Het was lachen, gieren, brullen, in gedachte elkaars haren eruit trekken, huilen, woede en bezorgdheid. Het was een week vol emoties. Emoties die voor de meeste mensen verspreid zijn over een aantal jaar. Toch kan ik met zekerheid zeggen dat het een week was om nooit meer te vergeten. In positieve en negatieve zin. Daarom typ ik dit, met alle liefde in heel mijn lichaam en de zelfverzekerdheid die nu na 1 minuut mijn lichaam wel weer zal verlaten: It was great!