Ik bedacht het me gisteren pas: ik ben onderdeel van een relatie. En dat maakt mij de ene helft van 'hét stelletje'. Daar is niks mis mee hoor. Het geeft me een ontzettend fijn gevoel, maar er was naar mijn idee wel iets mis met wat er vooraf gebeurde. Niet dat het zo erg disproportioneel was; nee, het was meer iets wat ik mezelf heb gezworen nooit te doen. Gewoonweg omdat ik het vies, te intiem, smerig, te cliché, te wanna be, te vroeg, en te "wat maakt het allemaal ook uit" vond.
Situatie 1 'samen sporten'
Je kent het wel: stelletjes die samen naar de sportschool gaan en daarna in geuren en kleuren aan anderen of niet-stelletjes vertellen hoe sportief zij wel niet zijn. En dat jij, als gespreksdeelnemer, de neiging moet onderdrukken niet spontaan je vinger in je keel te duwen. Nou, dit heb ik zojuist gisteren voor het eerst gedaan. Eerlijk gezegd viel het mee. Het was niet pijnlijk. Verre weg van gênant (maar dat komt omdat ik wel een heel sportief vriendje heb) en daarbij heb ik zelf de grootste zonde begaan: het in geuren en kleuren vertellen aan een vriendin.
Situatie 2 'tandenborstelincident'
Dit is eigenlijk al een aantal keer gebeurd: vriendje vergeet tandenborstel en ik geef zonder al teveel twijfelen mijn eigen tandenborstel aan hem om er na hem vervolgens mijn eigen gebit mee te verzorgen. Dat dit niet echt kon, besefte ik me pas toen ik het geschokte gezicht van bovenstaande vriendin zag.
Situatie 3 'reserve boxers en de rest'
Ik vind vrouwen die zich gelijk de taken 'koken', 'wassen', 'strijken' en 'stofzuigen' toe-eigenen zodra ze in een serieuze relatie terecht komen altijd een beetje dom. Het is zaak om duidelijke afspraken te maken, zei ik altijd. De taken moeten eerlijk worden verdeeld. Nu doen wij (ja, ik praat ook al in de wij-vorm) dat helemaal prima. Niks mis mee. Vooral zo laten. Alleen is vriendlief soms wat vergeetachtig (lees ook 'tandenborstelincident') en omdat ik vind dat mijn onderbroeken uitlenen iets te ver gaat, laat ik hem zijn vieze onderbroeken bij mij in de wasmand gooien, zodat hij een reservestapel opbouwt. Ik vond het vooral heel erg slim in plaats van lekker cliché.
Situatie 4 'de sleutel tot…'
Als mijn huisgenoot niet zo dom was geweest zijn sleutel in zijn fiets te laten zitten en vervolgens óók nog eens verbaasd is dat zijn fiets gejat is, had hij nooit nieuwe huissleutels hoeven te maken en had hij mij nooit twee sleutels gegeven in plaats van één, waardoor ik op de vraag van mijn vriendje "zullen we een extra sleutel laten bijmaken?" met een big smile een extra sleutel uit het laatje kon toveren. Ja, alleen in 'nood gevallen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten