Ik lijd blijkbaar aan slapeloosheid.
"Ik vind tentamenweken juist héérlijk". Dit had ik moeten afkloppen, toen ik het vol enthousiasme tegen een - ondertussen scheef kijkende vriendin - vertelde. "Je hoeft enkel alleen maar te leren en te stampen en voor de rest hoef je er niks bij te doen", probeerde ik haar uit te leggen. Ik zag aan haar gezicht dat ze me nog steeds niet begreep en ik gaf het op. Ze had namelijk hiervoor gezegd: "Ik háát tentamens" en daar is moeilijk iets tegen in te brengen. De één vindt het heerlijk en de ander...niet.
Ik ben dus één van de weinige personen in deze Nederlandse populatie die het leren heerlijk ontspannen vind. Althans, dat vond ik. Tot een paar dagen geleden was ik altijd wel bloed nerveus voor een tentamen, maar ik sliep wel normaal. Nu doe ik tegen deze faalangsten, onzekerheden, stressmomenten en dergelijke ook wel het al mogelijke om dit uit mijn hoofd te stampen (lees: meditatie en de nodige hulp van mevrouw de Psycholoog). Ze heeft mij sinds kort onder haar vleugels genomen en de eerste keer dat ik haar ontmoette gleden al mijn zorgen spontaan naar beneden. Alsof ik mijn ochtendjas zo over mijn schouders naar beneden liet glijden. Ze lagen ergens als een hoopje op de grond en ondertussen keek ik naar de tissues. Ik was even vergeten dat die er ook bij hoorde. Vervolgens keek ik weer naar het hoopje zorgen op de grond en besefte me dat ik helemaal niet hoefde te huilen. Zij zuigt mijn hoopje zorgen op en ik geniet ervan om al mijn zorgen op haar schoot te werpen. "Alstublieft, dit is een hoopje 'stress'. Dan heb ik hier nog een deel van mijn faalangst in de aanbieding. Dat zal u ontzettend goed bevallen." Nu ben ik ook aan het mediteren geslagen en dat is heerlijk. Het is zo rustgevend om naar een stem te luisteren en je ogen te sluiten en even helemaal nergens aan te denken. Een soort van '4 uur cup-a-soup momentje' voor mij.
Blijkbaar ben ik binnen 3 weken behoorlijk veranderd, want het mediteren is zó rustgevend, dat ik nauwelijks in slaap kan komen. In de tentamenweek was ik én nerveus én klaarwakker en dat resulteerde in 2 uur slaap en veel kopjes thee. De dag daarna was ik zo moe, dat ik wel in slaap moest vallen, maar ik durfde niet te slapen. Bang dat ik weer de hele nacht zou liggen woelen en alsnog aan de stress en onzekerheden zou denken. En mediteren in bed gaat ook al niet zo lekker. Dus na een paar bladzijdes van een spannend boek, ben ik toch in slaap gevallen, maar uit angst om me te verslapen werd ik wel 2 uur te vroeg wakker.
Nu het weekend is had ik gehoopt dat ik door alle stress in de 'Wereld van Het Lange Slapen' terecht zou komen, maar ook vanmorgen werd ik te vroeg wakker naar mijn zin. Ik denk dat ik niet zo enthousiast had moeten mediteren. Zoals de psycholoog straks wel zou zeggen, nadat ze mijn hoopje 'slaap' had opgezogen: "Meisje, je lijdt aan slapeloosheid."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten